و اکنون لحظه تشرف نزدیک است، و وعده گاه معشوق در پیش.
دلهای مشتاق، آرام و قرار ندارند و تو گویی همچون طایر قدسی که می خواهد از قفس تنگ سینه پربکشد و خود را به بحر معلق آسمان آبی بسپارد و غرقه در جذبه های روحانی محبت یار خود را به حرم دوست برساند.
و ارواح مشتاق، تو گویی اتب هماهنگی و هم قدمی با تن های سنگین دنیایی را ندارند و پیشاپیش بدن ها، خود را به حریم وصل رسانده اند و به حضرت أقدس او تعلیق یافته اند، همچنان که اشعه شمس، به شمس چرا که فرموده اند:
پیوند روح مؤمن به ذات أقدس پروردگار محکم تر است و شدیدتر از اتصال شعاع خورشید و چه عجب اگر این طایر قدسی روح در اشتیاق حرم وصل به ترنم درآید و تلبیه کند، آنچنان که تو گویی، به ندای دعوت فطرت خویش پاسخ گوید، به همان نخستین.
آنگاه که پرسید: «ألست بربکم» و پاسخ دادیم: «بلی، بلی»
آنگاه که پرسید: «ألست بربکم» و پاسخ دادیم: «بلی، بلی»
«لبیک اللهم لبیک» و این نوای دلنشین «لبیک، لبیک» ترنم روح مؤمنی است که وعده های پروردگار خویش را محقق یافته است و می شتابد تا خود را به مبدأ و معاد خویش پیوند دهد و با فنای خویش در معشوق، به جاودانگی برسد.
لبیک اللهم لبیک، لبیک ذالمعراج لبیک، لبیک.
عالی بود
پاسخحذف