تمثیل حج، تمثیل آفرینش انسان است و تو ای انسان، ای آنکه مشتاقانه به لقای محبوب شتافته ای، اینجا تمثیل مرگ است که فرمود:«موتوا قبل أن تموتوا»
و این کفن است که می پوشی تا پیش از آنکه مرگ تو را دریابد، تو با پای خویشتن به مقتل عشق بشتابی و به مذبح معشوق.
اکنون به میقات آمده ای و تمثیل میقات، تمثیل وعده گاه قیامت است، که فرمود:
«قل إنَّ الاولین و الآخرین. لمجموعون إلی میقات یومٍ معلومٍ.»
و اکنون تو به میقات آمده ای و اینجا باب ورود به حرم کبریایی است.
ای آنکه از خود به سوی خدا گریخته ای و به ندای آسمانی ففّروا إلی الله لبیک گفته ای، ورود به حرم کبریایی بی احرام جایز نیست، و تو نخست باید باطن را از حبّ ماسوی الله تطهیر کنی، و این گونه، لباس عصیان را که شیطان بر توپوشانده است از تن برآوری و لباس ورود به حرم عشق بپوشی و تمثیل احرام همین است: سفید است و دوخت و آرایش نداردف چرا که لباس تقواست. رنگ ها از رخساره ها پریده استو.. دلها در سینه ها می لرزدو... صداها در گلو پیچیده است، چرا که لحظه تشرف نزدیک است و دعوت ها به اجابت رسیده و حضرت حق جلّ و علا تو را به حرم خود خوانده است.
بشتاب! بشتاب! ای از خود گذشته به سوی خدا بشتاب!
لبیک اللهم لبیک، لبیک لا شریک لک لبیک.
إنّ الحمد و النعمة لک و الملک، لا شریک لک لبیک.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر