عید ولایت

غدير و ظهور، ابتدا و انتهاي يك راه است.

بدون غدير، اسلام بي ‏منطق و محتوا خواهد بود و بدون ظهور، غدير تجليگاه جهاني و آرماني خويش را نخواهد داشت و بدون اين دو، نظام تكوين و تشريع هيچ يك هدفمند و معقول نخواهد بود.

غدير يادآور عهد من و توست.

عهدى كه سالهاست ما و پدران ما با همه وجود آن را پاس داشته ‏ايم، غدير داستان ديروز نيست، چراغي است كه امروزمان را مي ‏افروزد و ولايت ريسماني الهي است كه هميشه و همه جا ما را به سوي خود فرا مي ‏خواند، آنكه به اين ريسمان الهي در آويزد از دنيا بگسلد؛ آنكه سايه پر مهر و بي بديل ولايت رابر سر گسترد، سر بر آستان هيچ كس جز خدا فرو نياورد، هر كه حق را با امام على، (ع)، و اولاد طاهرينش، بشناسد؛ در ميان قرائتهاي رنگ رنگ و پر فريب٬ سرگردان نگردد و آنكه عهدشكنان غدير را بخوبي بشناسد، امروز نيز دست پر نيرنگ فرزندانشان را به ياري و بيعت در دست نگيرد.
غدير علي، هنوز هم چشمه اي لبريز از آب حيات و دريايي موّاج از كرامتها و فضايل است.
غدير، دريايي از باور و بصيرت، در كوير حيرت و هامون ضلالت است، تا كام جان هااز آن سيراب شود.

غدير، يك كتاب مبين است، سندي براي تداوم خط رسالت در جلوه امامت.

 غدير، براي تشنگان، چشمه زلال هدايت است، و براي ره گم كردگان، صراطي است. که به سنّت پيامبر منتهي مي شود.

غدير، عيد ولايت است.

اگر امّت، غديرها را پاس بدارند، عاشوراهاي مظلوميت و كربلاهاي خون و شهادت، پيش نمي آيد و خورشيد امامت، در محاق خلافت قرار نمي گيرد. امّت بي امام، راه بي علامت، شب بي چراغ، كشتي بي ناخدا، دشت بي چشمه و . . . قنات خشكيده بي آب! . . . ره شناس تر از «مولود كعبه» كيست؟ و قاطع تر از «ابوتراب» و پسنديده تر از «مرتضي» و والاتر از «علي» كدام است؟

غدير، نشان دادن خورشيد به گرفتاران ظلمت است.
غدير، روز تكميل دين و اتمام نعمت است .

برگرفته از وب لاگ: http://www.soofy.mihanblog.com/