معشوقه ای به وسعت دل

یادمه موقعی که محرم شده بودیم، تو راه، از مسجد شجره که داشتیم می رفتیم مکه (یادش به خیر!!)، مدیر محترم کاروانمو                ن                تو اتوبوس برامون صحبت می کردن، یه حرف خیلی قشنگ زدن که من تا همیشه تو ذهنم میمونه. 

اونم این بود که:

"تو انتخاب معشوقی که می خواین باهاش معاشقه کنین، دقت کنین،

دقت کنین که اون معشوق اینقدر بزرگ باشه که بتونه دل شما رو پر کنه و دیگه جای خالی نمونه و شما مجبور باشین یه جورایی، هر طور که شده، برای اینکه احساس خلاء نکنین پرش کنین."

جمعه یکی از دوستام زنگ زد و خداحافظی کرد و گفت که دارم میرم مکه!!! 

ما هم کلی دلمون گرفت و یهو یاد این خاطره افتادیم و گفتیم شعر زیر رو که متناسب با خاطره است رو بیاریم!!

دلم را سپردم به بنگاه دنیا

و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز

برای دلم

مشتری آمد و رفت

و هی این و آن

سرسری آمد و رفت

ولی هیچ کس واقعا

اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود

کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت:

چرا این اتاق

پر از دود و آه است

یکی گفت:

چه دیوارهایش سیاه است

یکی گفت:

چرا نور اینجا کم است

و آن دیگری گفت:

و انگار هر آجرش

فقط از غم و غصه و ماتم است

و رفتند و بعدش

دلم ماند بی مشتری

ومن تازه آن وقت گفتم:

خدایا تو قلب مرا می خری؟

و فردای آن روز

خدا آمد و توی قلبم نشست

و در را به روی همه

پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم:

ببخشید، دیگر

برای شما جا نداریم

از این پس به جز او

کسی را نداریم

"عرفان نظرآهاری"